"Babcia” – Zbigniew Herbert

moja przenajświętsza babcia

w długiej obcisłej sukni

zapinanej

na niezliczoną ilość

guzików

jak orchidea

jak archipelag

jak gwiazdozbiór

siedzę na jej kolanach

a ona mi opowiada

wszechświat

od piątku

do niedzieli

zasłuchany

wiem wszystko –

– co od niej

nie zdradza mi tylko swego pochodzenia

babcia Maria z Bałabanów

Maria Doświadczona

nic nie mówi

o masakrze

Armenii

masakrze Turków

chce mi zaoszczędzić

kilku lat złudzenia

wie że doczekam

i sam poznam

bez słów zaklęć i płaczu

szorstką

powierzchnię

i dno

słowa